ΗΣΥΧΙΑ, ΤΑΞΙΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ; ΑΥΤΟ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ;

Από το 1974 και μετά παρερμηνεύσαμε τόσο την έννοια της ελευθερίας όσο και αυτή της δημοκρατίας και της δημοσίας τάξεως, κυρίως λόγω των απωθημένων που κληρονομήσαμε από τον αντικομμουνιστικό πόλεμο όσο και από την περίοδο της δικτατορίας. Εκείνη τη χρονιά ήρθε η ώρα της εκδίκησης, η ώρα της ρεβάνς.

Ο αστυνομικός εθεωρείτο πλέον όργανο της δεξίας του παρακράτους, έχει σχεδόν πάντα άδικο, το να χρησιμοποιήσει οποιαδήποτε μορφή καταστολής είναι φασιστικό, το να πεθαίνει στο καθήκον είναι τελείως αδιάφορο μιας και είναι όργανο του συστήματος που μας τρώει τα σωθικά και φυσικά ο θάνατος ενός επαναστάτη σκύλου είναι πολύ πιο συγκινητικό μιας και το συμπαθές τετράποδο πάλευε για ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά μας.

ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ - ΚΟΣΣΟΒΟ

Το Κόσσοβο αποτελούσε ανέκαθεν μία από τις πιο αμφιλεγόμενες περιοχές των Βαλκανίων. Στον 20^ο αιώνα, χρονικά οι δύο βασικές περίοδοι που είναι ιδιαίτερα σημαντικές είναι με την ψήφιση του Συντάγματος του ’74, όπου και το Κόσσοβο περιέρχεται σ’ ένα ιδιότυπο καθεστώς αυτονομίας, κι έπειτα, με το θάνατο του Τίτο οπότε και αυτό το καθεστώς ανατρέπεται από τον ανερχόμενο σερβικό εθνικισμό.