Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2014

ΑΝΑΤΑΡΑΞΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΕΝΦΙΑ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

Πρόσφατα όλοι παρατηρήσαμε μια αναταραχή αναφορικά με τον Ενιαίο Φόρο Ιδιοκτησίας Ακινήτων (ΕΝΦΙΑ). Μεγάλη συζήτηση μεταξύ των κομμάτων με επιχειρήματα και αντεπιχειρήματα. Σκοπός του άρθρου δεν είναι να αναλύσει τον φόρο, άλλωστε τα άρθρα των εφημερίδων το έχουν περιγράψει πλέον σε όλες τις πτυχές του, αλλά να επισημάνει ορισμένα ζητήματα φιλοσοφικού και όχι μόνο περιεχομένου.


Α. Η ΑΣΥΝΕΝΝΟΗΣΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΒΟΥΛΗΣ

Το μεγάλο πρόβλημα προκλήθηκε όταν το αρχικό σχέδιο της Κυβέρνησης ανακοινώθηκε στη Βουλή, όπου οι Βουλευτές είδαν ότι «άλλα ψηφίσανε και άλλα εφαρμόστηκαν» (όπως είπε ο κος Τζαμτζής). Από την αρχή φανήκαν τεράστια λάθη και παραλείψεις πέρα των φιλοσοφικών διαφωνιών επί τον Φόρο. Λάθη βρισκόταν σε αξίες ακινήτων σε μη λήψη μέτρων υπέρ των ομάδων που αντικειμενικά δεν θα είχαν να τον πληρώσουν κλπ.

Οι Βουλευτές της Δεξιάς στο σύνολο, σε μεγάλο βαθμό ειδικότερα της Νέας Δημοκρατίας, καθότι Φιλελεύθεροι τη ιδεολογία, έχουν μια ιδιαίτερη «ευαισθησία» στην ψήφιση φόρων. Είναι κάτι ούτως ή άλλως κόντρα στην ιδεολογία τους και προτιμούν τις περικοπές δαπανών (ιδεολογικά τουλάχιστον). Από την άλλη το ΠΑΣΟΚ έχει μια θετική τάση προς την Φορολογία παντώς είδους με την έννοια ότι αντιτίθεται στις περικοπές δαπανών συνεχώς και ακατάπαυστα.

Έτσι το επιτελείο που σχεδίασε τον ΕΝΦΙΑ, καθότι προερχόμενο από το ΠΑΣΟΚ, μη λαμβάνοντας υπόψη τους βουλευτές της Δεξιάς, κατέβασε ένα Σχέδιο μέσα στον Αύγουστο, έχοντας σωρία λαθών και παραλήψεων, τα οποία λάθη επεσήμαναν στο σύνολο τους οι βουλευτές της ΝΔ. Το ΥΠ.ΟΙΚ. παραδέχθηκε τα λάθη, και τροποποίησε το Σχέδιο Νόμου, με τους βουλευτές της ΝΔ όμως να ζητούν πλέον και παραιτήσεις από το επιτελείο του κ. Χαρδούβελη για το λάθος. Είναι συζητήσιμο μεταξύ των βουλευτών αν για το λάθος φταίει και η προηγούμενη ηγεσία του ΥΠ.ΟΙΚ. δηλαδή ο κος Στουρνάρας και οι συνεργάτες του.

Πάντως αυτό που έχει σημασία είναι ότι για πολλοστή φορά φάνηκε ότι δύο κόμματα με διαφορετικές φιλοσοφικές προσεγγίσεις δεν μπορούν εύκολα να συνεννοηθούν ακόμα και για τα πιο απλά πράγματα. Για πράγματα που ήδη έχουν συμφωνήσει. Δεν μπορεί ένα κόμμα “wanna be” Σοσιαλιστικό, να συγκυβερνά με ένα κόμμα αμιγώς Συντηρητικό και Φιλελεύθερο. Οι διαφωνίες του ΠΑΣΟΚ για τον ΕΝΦΙΑ είναι καθαρά διαφωνίες εντυπώσεων και τίποτα παραπάνω. Κροκοδείλια δάκρυα εκ των υστέρων.

Β. ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ

Όπως είχα αναλύσει σε προηγούμενο άρθρο μου (βλ. εδώ), η κυβέρνηση προσπαθεί με νύχια και με δόντια να δημιουργήσει σταθερά πρωτογενή πλεονάσματα για να καταφέρει σταδιακά να αποπληρώνει τόκους και χρεολύσια ώστε να μειώνεται το χρέος. Παράλληλα περιμένει είτε την αύξηση του ΑΕΠ είτε κάποια εξωτερική παρέμβαση, είτε τα ίδια τα πλεονάσματα να είναι αρκετά μεγάλα, ώστε να προχωρήσει σε φοροελαφρύνσεις τις επιχειρήσεις του Ιδιωτικού Τομέα που είναι εκείνες που γεννούν άλλωστε και τον πλούτο. Τουλάχιστον έτσι φαίνεται, σύμφωνα με όσα οι ίδιοι κατά καιρούς δηλώνουν στον Οικονομικό Τύπο.

Η λογική κατά την άποψη μου δεν είναι λάθος. Η διαφωνία μου είναι προς τους φόρους. Θα προτιμούσα να δοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα στις περικοπές δαπανών για την οποία ποτέ σχεδόν δεν θα με δείτε να διαφωνώ, παρά στις φορολογικές επιδρομές που σύμφωνα με την δική μου λογική σκοτώνουν τον πλούτο και την οικονομική δραστηριότητα και αποκλείουν κάθε διέξοδο στο οικονομικό αδιέξοδο της χώρας. Ωστόσο υπάρχει μια λογική πίσω από τις κινήσεις της κυβέρνησης που μένει να δούμε πως θα εξελιχθεί και καθένα βέβαια σήμερα μπορεί να εκφράζει τις απόψεις του, ωστόσο βλέπω πως είναι η μόνη λογική σειρά που μπορούν να γίνουν ορισμένα πράγματα σωστά, αφού πρώτα όμως καταλήξουμε σε ορισμένες αποφάσεις. Αλλιώς και αυτή η λογική σειρά δεν θα έχει αποτέλεσμα κανένα.

Γ. Η ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Ως Φιλελεύθερος όμως, και αμιγώς Δεξιός, δεν μπορώ να μην επισημάνω και έναν σημαντικό προβληματισμό μου αναφορικά με όλους αυτούς τους φόρους. Σήμερα με αυτόν τον φόρο κλείνει (?) ένα μεγάλο κεφάλαιο φόρων που έχει να κάνει με την φορολόγηση φυσικών προσώπων, και ειδικότερα με την αγορά ακινήτων.

i)                    Οι φόροι αυτοί είναι επάνω σε λεφτά που έχουν φορολογηθεί μια φορά όταν βγήκαν. Δεύτερη φορά φορολογούνται αν και εφόσον δημιουργούν εισόδημα, μέσω του φόρου εισοδήματος. Δηλαδή αν ενοικιάζονται τα περιουσιακά στοιχεία για τα έσοδα που δημιουργούν φορολογούνται οι κάτοχοι. Τρίτη φορά φορολογούνται καθαρά ως ακίνητο. Απλά επειδή υπάρχει. Δηλαδή τα ίδια λεφτά φορολογήθηκαν ΤΡΕΙΣ (3) φορές.
ii)                   
Επομένως κανένας σοβαρός άνθρωπος, ποτέ ξανά σε αυτή την χώρα δεν θα επενδύσει τα λεφτά του σε ακίνητα, στα οποία μπαίνει κυριολεκτικά πια συνέταιρος το κράτος και του παίρνει περισσότερο ίσως από το μισό της αξίας της επένδυσης του. Επομένως ένας βασικός κλάδος της Ελληνικής Αγοράς, στου οποίου την ανάπτυξη στόχευε κατά το παρελθόν η χώρα θα πεθάνει σταδιακά. Εκεί τίθεται και το ερώτημα τι ανάπτυξη τελικά θέλουμε, ή γενικότερα ΑΝ ΤΕΛΙΚΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΝΑΠΤΥΞΗ. Πρέπει ή δεν πρέπει να σεβόμαστε την περιουσία, την ιδιοκτησία και την επένδυση ως Κράτος;

ii) Ποια αξιοπιστία έχει ένα κράτος, το οποίο κατευθύνει μέσω πολιτικών την οικονομία του σε μια κατεύθυνση και ξαφνικά αποφασίζει όσους με σωφροσύνη επένδυσαν τα λεφτά τους να τους τα πάρει. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι που επένδυσαν σε ακίνητα, ενδεχομένως να στερήθηκαν πολλά πράγματα για να εξασφαλίσουν ορισμένες χρηματοροές στο μέλλον και ενδεχομένως να μην έβγαλαν τα λεφτά τους στο Εξωτερικό επειδή εμπιστεύονταν το Κράτος.
Οι περισσότεροι από τους επενδυτές σε ακίνητα επενδύσανε σε μια φούσκα που έχασαν από αυτή ήδη μεγάλο μέρος της περιουσίας τους. Αυτή η χασούρα όμως είναι κίνδυνος της αγοράς και είναι χασούρα της αγοράς και είναι μέσα στο παιχνίδι των επενδύσεων. Η χασούρα όμως από την κρατική απόφαση τιμωρίας τους, πόσο αξιοπιστία προσδίδει σε αυτό το κράτος και στην σχέση του με τους πολίτες που επενδύουν αλλά και τους παντώς είδους επενδυτές Διεθνώς;

Ποιος σοβαρός άνθρωπος θα τοποθετήσει τα λεφτά του σε μια χώρα όπου δεν ξέρει τι του ξημερώνει; Ποιος θα κινδυνεύσει να επενδύσει με ένα κράτος αναξιόπιστο που αθετεί την συμφωνία του με τον επενδυτή και τον τιμωρεί που έκανε το λάθος να επενδύσει σε αυτή την γωνιά του κόσμου, για να συντηρείται ένα κράτος που μόνο βοηθό δεν το έχει;

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΕΡΩΤΗΜΑ

Τι ανάπτυξη θέλουμε; Επιθυμούμε βαριά φορολόγηση των φυσικών προσώπων ή βαριά φορολόγηση των επιχειρήσεων και των επενδύσεων ή βαριά φορολόγηση όλων; Θέλουμε ένα μεγάλο και πολυδαίδαλο, πολυδάπανο κράτος, ή ένα μικρό και ευέλικτο με ορισμένες αρμοδιότητες κράτος και μικρές δαπάνες και ποιες θα είναι αυτές οι αρμοδιότητες και ποιες οι δαπάνες; Ποιοι τομείς της Οικονομίας μας θα πρέπει να αφεθούν στις δυνάμεις της αγοράς τελικά για να δώσουν ώθηση στην χώρα; Ποιοι τομείς δηλαδή θα τραβήξουν την χώρα προς τα επάνω; Τι κίνητρα θα δώσουμε για να γίνει αυτό και ποιος θα πληρώσει αυτά τα κίνητρα (επιστρέφουμε στο πρώτο ερώτημα);

Όλα αυτά απαιτούν μια κοινωνική συμφωνία σταθερή που δεν θα αλλάζει κάθε φορά που αλλάζει η κυβέρνηση ή και πολύ νωρίτερα από αυτό. Είναι αποφάσεις που θα σημαδέψουν την χώρα αν θέλουμε να βγούμε από αυτό το τέλμα και δεν θα επιδέχονται συζήτησης για πολλές δεκαετίες. Οι επενδύσεις και η Οικονομική ανάπτυξη δεν έρχονται με φόρους και ειδικότερα με ότι φόρους θυμάται κάθε φορά μια κυβέρνηση. Οι φόροι πρέπει να αποφασιστούν  και να μείνουν σταθεροί για τα επόμενα 20 – 30 χρόνια και να αποφασιστούν στο παραπάνω πλαίσιο με τα παραπάνω ερωτήματα απαντημένα. Σταδιακά θα αφιερώνουμε κείμενα για συζήτηση στα παραπάνω ερωτήματα με σκοπό να διαμορφώσουμε μια κοινή άποψη επ’ αυτών.


Promitheus Pyrforos

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου