Ο ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ.

Τον τελευταίο καιρό μετά την ΔΕΘ και την τεράστια παροχολογία της Αριστεράς του Αλέξη Τσίπρα όπως την έχουμε μάθει, έχει ανοίξει μια τεράστια συζήτηση γύρω από τις δηλώσεις του, μια συζήτηση που η Αξιωματική Αντιπολίτευση προσπαθεί να την αναγάγει σε ένα επικοινωνιακό παιχνίδι λέξεων.

Η ΛΕΞΗ «ΠΑΡΟΧΗ».

Η κυβέρνηση κατηγόρησε τον Τσίπρα για «παροχολογία», δηλαδή για μια εξαγγελία παροχών σε διάφορες ομάδες προκειμένου να αποσπάσει από αυτές εκλογικά οφέλη. Πράγματι το παραπάνω ισχύει. Άλλωστε έκανα μια ανάλυση σε προηγούμενα άρθρα αναφορικά με τα οικονομικά ψέματα και σήμερα θα αναλύσω και ένα μισό ψέμα που έχει να κάνει καθαρά με τις λέξεις.

Η Αξιωματική Αντιπολίτευση σύσσωμη, αντί να εξηγήσει από πού θα βρει τα λεφτά για τις παροχές που εξήγγειλε, άρχισε αμέσως, από την επόμενη κιόλας μέρα, να λέει ότι όσα υποσχέθηκε δεν είναι «παροχές», αλλά κάτι άλλο. Αντί δηλαδή να απαντήσει στο μείζον, δηλαδή στο πόσο κοστίζουν όσα υποσχέθηκε και από πού θα βρει τα λεφτά για να τα κάνει, μεταφέρει την πολιτική συζήτηση στο αν ήταν «παροχές» ή όχι αυτά που εξαγγέλθηκαν.

Και φυσικά ήταν παροχές. Δεν θα ξεχάσουμε και αυτά που ξέρουμε σε αυτή την χώρα. Όσα υποσχέθηκε ότι θα δώσει ο Αλέξης Τσίπρας στην ΔΕΘ δεν είναι αποτέλεσμα αύξησης της παραγωγής, ούτε αποτέλεσμα μιας εργασίας επιπλέον που θα καταβάλλουν τα άτομα στα οποία θα τα δώσει. Επομένως αφού από πίσω δεν υπάρχει κάποιο αντίτιμο που θα καταβάλλουν όσοι θα δικαιούνται όσα ο Τσίπρας εξήγγειλε, τότε αυτά που εξήγγειλε αποτελούν παροχές. Πώς να το κάνουμε τώρα; Θα ξεχάσουμε και αυτά που ξέρουμε σε αυτή την χώρα;

Ο Αλέξης Τσίπρας και το επικοινωνιακό του Επιτελείο – που είναι ελαφρώς αχρηστότερο από του Σαμαρά – για να μην κατηγορηθούν για την γραφική πια παροχολογία της Αριστεράς ως αντιπολίτευση, αρχίσανε να προσπαθούν να αλλάξουν το νόημα της λέξης ώστε η αρνητική στα μυαλά των ψηφοφόρων έννοια της λέξης «παροχής» να αποταυτιστεί από την ίδια της την έννοια. Απόδειξη του πόσο ανόητο θεωρούν τον ψηφοφόρο. Αντί δηλαδή να δώσουν λογική απάντηση στα ουσιαστικά ερωτήματα θεωρούν ότι ο ψηφοφόρος πείθεται για την εγκυρότητα μιας κουβέντας αν διαστρεβλώσεις τις λέξεις και τις έννοιες. Και πράγματι η θεωρία της Προπαγάνδας δείχνει ότι το παραπάνω ισχύει. Αυτό το κάνουν και με δύο άλλες λέξεις…

ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ «ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ» ΚΑΙ «ΚΟΣΤΟΛΟΓΗΣΗ»

Λέει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι όσα εξήγγειλε αποτελούν «Πρόγραμμα» και είναι μάλιστα και «Κοστολογημένο».

Πρόγραμμα είναι ένα σύνολο πράξεων με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα και σχέδιο, με σκοπό ένα αποτέλεσμα. Ποιο είναι το αποτέλεσμα λοιπόν του «Προγράμματος» του ΣΥΡΙΖΑ. Χωρίς αποτέλεσμα μετρήσιμο και κατανοητό, χωρίς κοστολόγηση, και χωρίς εξήγηση ανεύρεσης πόρων, αλλά και χωρίς συνδυασμό, πως είναι δυνατόν το σύνολο ορισμένων πράξεων να θεωρηθούν Πρόγραμμα; Συνηθίσαμε οι Πολίτες το σύνολο ασύνδετων πολιτικών πρακτικών να το ονομάζουμε «Πρόγραμμα». Το Πρόγραμμα όμως έχει μια διαφορετική έννοια, κάτι που δεν είδα σε όσα άκουσα στην ΔΕΘ από τον Τσίπρα επομένως μετά βίας ονομάζεται Πρόγραμμα αυτό που είπε. «Δέσμη μέτρων», «Δέσμη Παροχών» θα μπορούσα να το δεχτώ, όχι όμως ως «Πρόγραμμα».

Η δεύτερη λέξη είναι η λέξη «Κοστολογημένο». Κοστολογημένο είναι κάτι του οποίου το κόστος έχει μετρηθεί. Η κυβέρνηση μετράει τις παροχές του Τσίπρα στη ΔΕΘ σε πολλά δις ευρώ (για την ακρίβεια σε 13,5 δις ευρώ). Ο Τσίπρας, και κανένα στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είπε πόσο κοστίζουν αθροιστικά όσα πρότεινε. Άρα αν δεν έχεις πει πόσο κοστίζει κάτι που υπόσχεσαι, πως περιμένεις όλοι οι άλλοι να δεχτούν ότι είναι «κοστολογημένο»; Από το υφάκι το άνετο που το λες;

Επιπλέον ακόμα και αν ήταν κοστολογημένο και πράγματι ο ΣΥΡΙΖΑ ήξερε πόσο κοστίζουν όσα υπόσχεται, το ότι θα ήταν κοστολογημένο σε αυτή την περίπτωση, δεν σημαίνει απολύτως τίποτα για την αξιοπιστία του, αφού τελικά δεν λέει κανείς εκ των υπευθύνων για την κατάρτιση και την εξαγγελία του, που θα βρεθούν τα κονδύλια. Αν εγώ ξέρω ότι επιθυμώ κάτι, για παράδειγμα ένα αυτοκίνητο που κοστίζει 10.000 ευρώ, ξέρω ότι η επιθυμία μου είναι κοστολογημένη, αυτό όμως τι σημαίνει; Ότι μπορώ να το κάνω πράξη επειδή η επιθυμία μου είναι κοστολογημένη; Από πού θα βρω τα 10.000 ξέρω; Αν όχι τότε μπορώ να χρησιμοποιώ την λέξη «κοστολογημένη» ως επιχείρημα αξιοπιστίας;

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Όλα τα παραπάνω μπορεί να φαίνονται σε κάποιον απλοϊκά και κατανοητά και ενδεχομένως και να τα θεωρεί και αυτονόητα, ωστόσο δεν στοχεύουν στο συνειδητό, αλλά στο ασυνείδητο και για αυτό και γίνονται. Αν καθόταν κάθε άνθρωπος να σκεφτεί τι άκουγε από τηλεοράσεως δεν θα έδινε ίχνος αξιοπιστίας σε ένα τέτοιο άτσαλο μέσο. Θα είχαν όλοι κλείσει την τηλεόραση.

Αυτά που σήμερα επισημαίνω σε αυτό το κείμενο φαντάζουν αυτονόητα ΑΦΟΥ κάποιος τα κατανοήσει και τα προσέξει. Δεν ήταν λίγοι άνθρωποι του κύκλου μου που με ρωτούσαν μετά την ΔΕΘ που εντοπίζω την αναξιοπιστία σε όσα είπε ο Αλέξης Τσίπρας στην ΔΕΘ, απόδειξη ότι αυτού του είδους οι πρακτικές πιάνουν σε όσους δεν έχουν μάθει να σκέφτονται σοβαρά όσα ακούνε και όσα βλέπουν. Σε όσους οι λέξεις περνάνε από τα αυτιά τους χωρίς να εμβαθύνουν σε αυτές… Μετά χρεώνουν αναξιοπιστία στο πολιτικό σύστημα. Αν όμως δεν καταλαβαίνεις τι ακούς ποιος είναι ο αναξιόπιστος; Εσύ ως πολίτης ή το πολιτικό σύστημα;

Promitheus Pyrforos