ΤΟ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ

Η ιστορία έχει αποδείξει ότι όταν μια δύναμη ελέγχει στρατιωτικά μια περιοχή είναι πραγματικά δύσκολο να απολέσει και τον πολιτικό της έλεγχο στα μεγάλα σαλόνια των διαπραγματεύσεων. Οι καιροί φυσικά ελάχιστα άλλαξαν σε αυτό το πεδίο. Απόδειξη του πόσο σημαντικός είναι ο στρατιωτικός έλεγχος μιας περιοχής είναι η περίπτωση του Κουρδιστάν.

Όλο και περισσότερο παρατηρούμε την εδραίωση τα τελευταία χρόνια μιας δύναμης στην ευρύτερης περιοχής που δεν είναι νέα, διαμορφώνει όμως νέα δεδομένα. Αυτή των Κούρδων. Οι Κούρδοι κατά καιρούς έχουν υπηρετήσει διάφορους πολιτικούς ηγέτες του Οθωμανικού Κράτους και της Τουρκίας αλλά σε όλη την περίοδο της πρόσφατης ιστορίας παλεύουν να δημιουργήσουν το δικό τους Κράτος, με ένοπλα και πολιτικά μέσα.

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ

Το πρώτο βήμα ουσιαστικά έγινε με την κατάρρευση του καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεϊν στο Ιράκ. Όπως φαίνεται από τον χάρτη μεγάλο μέρος του Ιράκ ελέγχεται μετά την διάλυση του καθεστώτος Σαντάμ από Κούρδους οι οποίοι ουσιαστικά παρότι δεν έχουν αναγνωριστεί πολιτικά έχουν δομήσει ένα σχεδόν ανεξάρτητο κράτος στο βόρειο Ιράκ. Το Ιράκ σαν κράτος δεν έχει την δυνατότητα να ελέγξει την βόρεια περιοχή του και όπως φαίνεται από την πρόσφατη εισβολή που δέχθηκε από τις ένοπλες ομάδες των τζιχαντιστών δεν έχει ούτε καν την ικανότητα να διαφυλάξει τα υπόλοιπα σύνορα του.

ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΒΗΜΑ

Η εισβολή των Μουσουλμάνων Τζιχαντιστών στα εδάφη του Ιράκ προκάλεσε ανησυχία στη Δύση και αποσταθεροποίηση της κατάστασης στην Μέση Ανατολή. Η ανησυχία του Ισραήλ και των ΗΠΑ είναι έντονη ενώ η αδυναμία ελέγχου αυτών των ομάδων από τον οποιοδήποτε απειλούν την περιοχή με αναρχία και επομένως ανατροπή του status qvo όπως αυτό έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια και μετά τις Αμερικανικές επεμβάσεις στην περιοχή.

Οι Κούρδοι προβάλλονται ως μόνη δύναμη στην περιοχή που αποδοτικά και με αποδοχή από όλους τους παίκτες μπορούν να ανατρέψουν την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί και φυσικά δεν επρόκειτο να παίξουν αυτόν τον ρόλο τζάμπα, δηλαδή χωρίς τα απαραίτητα ανταλλάγματα. Τα ανταλλάγματα αυτά φαίνεται να είναι η αναγνώριση του Κουρδιστάν από τις ΗΠΑ και ενδεχομένως και τις περισσότερες δυνάμεις της περιοχής που θα αποτελέσει μια αρχή νέων εξελίξεων.

ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ

Φυσικά ο στρατιωτικός έλεγχος μιας περιοχής από μόνος του δεν έχει να λέει απολύτως τίποτα. Οι Κούρδοι σταθερά τις τελευταίες δεκαετίες καλλιεργήσανε τις σχέσεις τους με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ ενώ προσπάθησαν να μην αποσταθεροποιήσουν καμία χώρα της περιοχής πλην της Τουρκίας. Προβάλλανε δηλαδή τους εαυτούς τους ως μια «Δύναμη Σταθερότητας» στην περιοχή, δηλαδή ως έναν αντάξιο συνομιλητή των «νόμιμων δυνάμεων» της περιοχής και του ευρύτερου κόσμου μιας που οι εξελίξεις στην περιοχή αφορούν το σύνολο του ανεπτυγμένου κόσμου (λόγω της ενεργειακής σημασίας της Μέσης Ανατολής).

Φυσικά στο έργο τους βοήθησε και η αλλαγή πλεύσης της Τουρκίας. Η Τουρκία μέσω του μεγαλοιδεατισμού της πολιτικής της ηγεσίας κλόνισε κατά πάσα πιθανότητα κατά τρόπο μη αναστρέψιμο τις σχέσεις της με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ, ενώ αντί να δράσει σταθεροποιητικά στην περιοχή (όπως δρούσε όλα αυτά τα χρόνια) έδρασε αυτόνομα και αποσταθεροποιητικά. Το αποτέλεσμα να κατασταθεί αν όχι μια εν δυνάμει απειλή για την σταθερότητα, σίγουρα σε έναν «αναξιόπιστο εταίρο». Το κενό που άφησε η Τουρκία μέσα σε λίγα χρόνια διακυβέρνησης Ερντογάν ήταν αυτό που εκμεταλλεύτηκε η Κουρδική Ηγεσία και το κάλυψε επιτυχώς και σήμερα θερίζει τους καρπούς των συνεπών κόπων που κατέβαλλε προς αυτή την κατεύθυνση. Η συνέπεια στις Διεθνείς Σχέσεις πάντα τείνει να επιβραβεύεται.

Promitheas Pyrforos