Πέμπτη 24 Ιουλίου 2014

Η ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΣΙΝΟΡΩΣΙΚΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ

Όλες οι αναλύσεις των έμπειρων παρατηρητών του διεθνούς συστήματος συγκλίνουν στο συμπεράσματα πως η βαθιά και πρωτοφανής σε ένταση και διάρκεια οικονομική κρίση που ξέσπασε τα προηγούμενα χρόνια και ξεδιπλώθηκε σε ολόκληρο τον πλανήτη σταδιακά μετεξελίσσεται σε γεωπολιτική.

Απόρροια της γεωπολιτικής κρίσης ήταν η εκρηκτική διάσταση που έλαβε το Ουκρανικό ζήτημα καθώς το ιστορικό δυναμικό που συσσωρευόταν  ήδη από το πρώτο διάστημα της μετασοβιετικής περιόδου στην βαθύτατα διχασμένη χώρα της ανατολικής Ευρώπης, εκτονώθηκε μέσα σε λίγες εβδομάδες λαμβάνοντας την μορφή ενός αιματηρού εμφυλίου πολέμου που συνεχίζεται μέχρι την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές με αμείωτη ένταση και με απρόβλεπτες ίσως συνέπειες για το μέλλον της Ουκρανίας και την ασφάλεια και την σταθερότητα ολόκληρου του πλανήτη.


Μόνο τυχαίο δεν είναι πως τελικά η Ουκρανική κρίση έδρασε ως καταλύτης στην προσπάθεια απεξάρτησης της ευρωπαϊκής οικονομίας από την ρωσική εξάρτηση αλλά και για την σινορωσική συμφωνία για τον αγωγό φυσικού αερίου που είχε μείνει μετέωρη για σχεδόν μία δεκαετία λόγω κυρίως του χάσματος ανάμεσα στις ρωσικές απαιτήσεις και τα ποσά που ήταν διατεθειμένο να προσφέρει  το Πεκίνο.

Πέρα από κάθε αμφιβολία οι εξελίξεις των τελευταίων μηνών έδωσαν ώθηση και στις δύο διαδικασίες.

Όμως κυριότερο αποτέλεσμα της Ουκρανικής κρίσης ήταν η εκ  νέου εμπέδωση ενός ψυχροπολεμικού κλίματος στις σχέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας και η εκατέρωθεν αμφισβήτηση της ευρωρωσικής ενεργειακής και οικονομικής συνεργασίας που τα τελευταία χρόνια είχε λάβει στρατηγικό χαρακτήρα με αποτέλεσμα την αναγκαστική στροφή της Ρωσίας σε νέους αγοραστές όπως η Κίνα και στο μέλλον η Ινδία.

Δεν θα ήταν μάλιστα υπερβολή να γραφτεί πως σ΄αυτήν την εξαιρετικά κρίσιμη συγκυρία κλείνει η ιστορική περίοδος ενός γεωπολιτικά αδιαμόρφωτου πλανήτη στον οποίο την πρωτοκαθεδρία καταλάμβανε η πολιτική, στρατιωτική και οικονομική ισχύς των Ηνωμένων Πολιτειών που συνοδευόταν από ένα πρωτοφανές ίσως τεχνολογικό και επιστημονικό προβάδισμα που κατείχε η υπερδύναμη σε σχέση με άλλες συνιστώσες δυνάμεις του διεθνούς συστήματος και ανοίγει μία νέα ιστορική περίοδος με αφετηρία τα γεγονότα που βιώνουμε και την διαμόρφωση αντίρροπων γεωστρατηγικών μπλοκ που θα κυριαρχήσουν  αλλά και θα συγκρουστούν στην πορεία του 21ου αιώνα.




Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΣΙΒΗΡΙΑΣ



Σύμφωνα με τους κατασκευαστές του αγωγού <<Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΣΙΒΗΡΙΑΣ>> πρόκειται να συνδέσει τα κοιτάσματα φυσικού αερίου της Σιβηρίας με τις ενεργοβόρες βιομηχανικές περιοχές της ανατολικής Κίνας αποτελώντας παράλληλα το μεγαλύτερο κατασκευαστικό project των επόμενων χρόνων, ενώ η στρατηγική του σημασία είναι τεράστια καθώς πέρα από το άνοιγμα στην τεράστια αγοράς της Κίνας  επιτρέπει  στην Ρωσία να προσεγγίσει και τις υπόλοιπες ενεργοβόρες  οικονομίες της Απω Ανατολής (Ιαπωνία, Νότια Κορέα) που βρίσκονται στην σφαίρα επιρροής των Ηνωμένων Πολιτειών.


ΕΙΡΗΝΙΚΟΣ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ



Πέρα από την Ουκρανική κρίση και την κατασκευή του αγωγού << Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΣΙΒΗΡΙΑΣ>> μία αλληλουχία γεγονότων όπως η ολοένα αυξανόμενη ένταση στις σινο-ιαπωνικές σχέσεις με αποκορύφωμα το παραλίγο θερμό επεισόδιο στις νήσους Ντιόγκου-Σενγκάου αλλά και τις παράλληλες κρίσεις στις σχέσεις της Κίνας με την Ταιβάν και το Βιετνάμ αλλά και της Ιαπωνίας με την Νότια Κορέα σε συνδυασμό με την πρόσφατη πυρηνική κρίση στην κορεατική χερσόνησο την πρώτη που καταγράφηκε μετά την λήξη του ψυχρού πολέμου απέδειξαν πως το κέντρο βάρους των διεθνών εξελίξεων έχει μετακινηθεί στον Ειρηνικό προκαλώντας την δυσφορία της κινεζικής ηγεσίας που νιώθει ασφυκτικά περικυκλωμένη από την ισχυρή αμερικανική στρατιωτική παρουσία στην κεντρική Ασία και τον Ειρηνικό.

Μόνο τυχαίο λοιπόν δεν ήταν ότι τις μέρες που υπογραφόταν η συμφωνία στην θαλάσσια περιοχή της Σαγκάης διεξαγόταν κοινές ρωσοκινεζικές αεροναυτικές ασκήσεις.

Καθώς λοιπόν είναι δεδομένη η πρόθεση της Κίνας να δημιουργήσει υψηλών επιχειρησιακών δυνατοτήτων ένοπλες δυνάμεις, στοχεύοντας στο πέρασμα από ένα στράτευμα με πρωτόγονα χαρακτηριστικά βασισμένο στις τεράστιες μάζες του πληθυσμού της σε μία εξελιγμένη τεχνολογικά πολεμική μηχανή που θα στοχεύει στην επίτευξη κυριαρχίας στις πέντε διαστάσεις του πολεμικού πεδίου, θεωρώντας ως τέταρτη διάσταση τον χρόνο και πέμπτη το διάστημα, γίνεται σαφές πως οι σινορωσικές συμφωνίες θα επεκταθούν στην μεταφορά στρατιωτικής τεχνογνωσίας από την Ρωσία στην Κίνα αλλά και στην πώληση επιτευγμάτων υψηλής τεχνολογίας από την Κίνα στην Ρωσία.

Είναι προφανές πως η σύζευξη κινεζικών και ρωσικών προγραμμάτων ανάπτυξης στρατιωτικής τεχνολογίας και κατασκευής οπλικών συστημάτων αποτελεί υψηλή προτεραιότητα και για τις δύο πλευρές.

Νομοτελειακά η ρωσική τεχνογνωσία και τα ρωσικά οπλικά συστήματα πρόκειται να εμπλουτίσουν το κινεζικό οπλοστάσιο.

Ταυτόχρονα η Κίνα που δεν διαθέτει επαρκείς στρατηγικούς πόρους και ενεργειακές ροές αντιμετωπίζει την Ρωσία ως φυσική επιλογή για να συνεχιστεί η απρόσκοπτη την παραγωγική διαδικασία.

Η ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ



΄Εστω και την ύστατη ώρα οι Ηνωμένες Πολιτείες προσπάθησαν να αποτρέψουν την υπογραφή της συμφωνίας θεωρώντας πως αυτή σπάει το μπαράζ κυρώσεων που η δύση έχει επιβάλει στην Ρωσική Ομοσπονδία δίνοντας της βαθιά οικονομική ανάσα.

Παράλληλα στηρίζουν τον Ιάπωνα πρωθυπουργό Σίνζο Αμπε που με σταθερά βήματα αναθεωρεί την πασιφιστική πολιτική που άσκησε η χώρα του μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο προσπαθώντας να αναβαθμίσει τις επιχειρησιακές δυνατότητες της Ιαπωνικής Αμυντικής Δύναμης και προχωρώντας σε σημαντικές μετατροπές στο Ιαπωνικό Σύνταγμα  που ουσιαστικά απαγόρευε την Ιαπωνική στρατιωτική παρουσία σε τρίτες χώρες με προφανή στόχο την αναχαίτιση της κινεζικής επεκτατικής πολιτικής στην Άπω Ανατολή και τον Ειρηνικό.


Ταυτόχρονα οι Ηνωμένες Πολιτείες στηρίζουν τις Φιλιππίνες αλλά και το Βιετνάμ στις διενέξεις τους με την Κίνα δημιουργώντας έναν ευρύτατο αντικινεζικό συνασπισμό στο μαλακό υπογάστριο του γίγαντα της ανατολής.

Με αφορμή την Ουκρανική κρίση λοιπόν αλλά με επίκεντρο τον Ειρηνικό διαμορφώνονται τα δύο κυρίαρχα μπλοκ που πρόκειται να πρωταγωνιστήσουν  στον 21ο αιώνα, επαναφέροντας την μακιντεριανή θεωρία στο προσκήνιο της διεθνούς ανάλυσης. Από την μία λοιπόν η θαλάσσια δύναμη, δηλαδή οι Ηνωμένες Πολιτείες που ηγούνται του δυτικού κόσμου αλλά και ενός ευρύτατου συνασπισμού νησιωτικών ή θαλάσσιων κρατών του Ειρηνικού (Νότια Κορέα, Ιαπωνία, Βιετνάμ, Φιλιππίνες) και από την άλλη οι μεγάλες χερσαίες δυνάμεις που με την στρατηγική τους συμμαχία ξυπνούν τον μεγαλύτερο γεωπολιτικό εφιάλτη των αμερικανών, δηλαδή την δημιουργία μία ενιαίας γεωπολιτικής οντότητας στην Ευρασία.

Στα πρώτα στάδια της σύγκρουσης οι δύο συνασπισμοί αρκούνται σε οικονομικές κυρώσεις και πολιτικές κινήσεις με συμβολικό αλλά ξεκάθαρα ψυχροπολεμικό χαρακτήρα.

Νομοτελειακά ο ανταγωνισμός θα επεκταθεί και σε άλλους τομείς όπως ο κυβερνοχώρος, οι επιστήμες, η τεχνολογία, η προσπάθεια πολιτισμικής επιρροής και επιβολής σε διάφορα σημεία του πλανήτη, γυρίζοντας το ρολόι της ιστορίας πίσω στην εποχή του ψυχρού πολέμου, των ευαίσθητων ισορροπιών αλλά και των λεπτών χειρισμών που μπορεί να κρίνουν την μοίρα ολόκληρης της ανθρωπότητας.

Αντωνιάδης Βαγγέλης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου